Aylak Gezi Kulübü’nün Madagaskar Turu

Aylak İlsu’yla geziye gidecekseniz, gitmeden önce çok net bir şekilde şu soruları sormanızı şiddetle tavsiye ederim: Kalacağımız yerde daha önce bir insan uyumuş mu? Soğuktan ayak parmaklarım kopup düşerse geri takmak için yakınlarda bir hastane olacak mı? Ölme riskimiz yüzde kaç? Bu sorulara tatmin edici cevaplar alırsanız gidin, çok eğlenirsiniz ve yıllarca hatırlayacağınız ilginç anılar biriktirirsiniz. Ben, içi timsah dolu bir nehirden düdük gibi bir ağaç kabuğunun içinde geçip ölmediğim günden beri hayata daha farklı bakıyorum mesela 🙂

Aylak İlsu sayesinde tabir-i caizse ‘hayatımın macerasını’ yaşadım. Dünyanın bir ucundaki Namibya’ya varıp valizimin gelmediğini öğrenmemle başladı her şey. Aynı tayt, polar ve alışveriş poşeti ile 5 gün dolaşınca seyahate giderken bir sürü eşya almanın ne kadar gereksiz olduğunu öğrenmiş oldum. Ayrıca, telefonunuzu şarja bırakıp gergedan görmeye gittiğinizde, telefonunuzun bir çakal tarafından kemirilmek üzere kaçırılabileceğini de öğrendim 🙂 Bol bol çadır kurduk topladık, kurduk topladık, epey pratiğimiz gelişti. Hayatımı iki şey kurtardı bu seyahatte: Birisi fenerim, diğeri de gece dondurucu soğukta uyku tulumuma sokuşturduğum sıcak su torbam. Sanırım uzun süre hiçbir şeye ve kimseye o torbaya sarıldığım kadar hasret ve sevgiyle sarılmayacağım. Hepsi bir yana, 8 gün boyunca bambaşka bir kültür, sıcacık insanlar, (henüz) kirlenmemiş bir doğa, güzel yemekler, müthiş eğlenceli aktiviteler, gezi sonunda alınan kilolar, sadece hayvanat bahçelerinde gördüğümüz hayvanları doğal ortamlarında görmek, hepsi çok güzel bir tat bıraktı ağzımda (sandboarding yaparken kumun da tadına baktım gerçi). Umarım daha nicelerini aynı keyifle yaşarız. Vesile olduğun için çok teşekkürler Aylak İlsu! 

Bir gün facebook'ta Aylak İlsu'nun Etiyopya fotoğraflarını gördüm. İlk iş 'İlsuuu, bizi de Etiyopya'ya götür!' demek oldu. Ve gerçekleşmesi uzun sürmedi, haydi dostlar yola koyuluyoruz diyerek düştük yollara. Fotoğraflarımızdaki gülümseyen yüzümüze aldanılmasın, ne acılar çektik biz oralarda 🙂 Gittiğimiz coğrafyada alışkanlıklarımızın dışında bir hayat vardı, interneti birkaç günde bir buluyorsak ne mutlu bizeydi. Diğer taraftan, hayatımda bir daha başka bir yerde karşılaşamayacağım o kabilelerde yaşadığımız heyecanı tarif edemem.  Myanmar desen ayrı bir güzellik. Kısacası gezmek, görmek, dokunmak, tatmak... Bizzat ve sevdiğin dostlarınla... Paha biçilemez!